Dolayısıyla tüm çocukluğum, doğumgünümü iple çekerek geçti. Doğumgünümde de aldığım hediye bir silgi, bir kalem, bir pergel... Nasıl mutlu olurdum! Bir de deliler gibi muz severdim. Varsa yoksa muz. Tüm mevsimleri bir an evvel bitsin de muz mevsimi başlasın diye beklerdim. Hemen hemen bütün doğumgünü fotoğraflarımda masada 2 kilo muz görebilirsiniz. Daha chiquita felan da yok, bildiğin hormonsuz yurdumun Anamur muzları. Sadece kışın çıkardı o dönemler.
Kışın tatile gitmeye de bayılırdım. Tatil anlayışımız, memleket: Kütahya idi. Termallerde kışın vakit geçirmek gibisi yok, Nisan'a kadar başından kar kalkmayan dağların tepelerinde mangal başında ısınarak köfte ekmek yemenin veya içecekleri kara saplamanın verdiği basit mutluluğunun yerini de pek birşey tutamazdı. Hadi, belki mangal sonrası içilen çay tutabilirdi tutsa tutsa.
Geçen iki senede kışı hemen hemen hep evde geçirdim. Birinde hamileydim, devlet hamile ve engellilere kar yağdığında izin veriyordu sağolsun. Diğerinde ise resimde gördüğünüz boydaydı B. Dolayısıyla doğum iznindeydim.
Kışı seviyorum, kar yağmasını da seviyorum. Lakin kar yağdığında yolda araba kullan(ama)mak hiç eğlenclei değil. Bakalım bu sene bizi ne bekliyor?
0 Yorum:
Yorum Gönder