270914

Bloggerla tanışmamın 10ncu senesini doldurdum bu ay.

On sene once, hala "teen"li yaşlarımdayken "kidinmind" tamlaması pek hoşuma gitmişti. O dönemler böyle atraksiyonlu isimler pek modaydı. Fatima-maniac; fatimaniac (1999'da aldığım ilk mail adresim olarak hala güncelliğini korur. Tüm internet sitelerine verilen, formlarda doldurulan kolpa adresim de budur). 

Kidinmind da böyle bir zeka pırıltısını (!?) barındırıyor; kid-in-mind ve kidding-mind. Anarşist takılıp, otla bokla dalga geçtiğim dönemler... Allah'tan o dönemlerin genel modasına uyup "Ewime geldim we wanilyalı dondurma yedim" gidip ergen "w" kullanımlarına girmemişim. Özgüvenim de tavanda, kendimi akıllardaki velet ilan etmişim. Doğru olan bir velet olduğum gerçeği, akıllarda olmaktan ziyade. 

Aklıma üniversitedeki ilk senemdeyken, protez hocamın benim 3 numaraya vurulmuş kafama hitaben "uzaktan bakınca kız çocuğu musun, erkek çocuğu musun anlaşılmıyor. Ama yakına gelince kız çocuğuymuşsun meğer" demesi gelir. Adam kız mıyım erkek miyim karar verememiş ama çocuk olduğuma karar vermiş. Haklı. Fakülteye girdiğimde reşit bile değildim. Çoğu reşitliğini yeni kazanmış vatan evladının bilip hatırladığı tek hükümet partisinin seçildiği ilk seçimde de oy kullanamamıştım hatta.

Geçenlerde yeni çocuğu olan arkadaşlardan bir tanesi "vaktiyle çok havalıydım, şimdi bildiğin teyzeyim" dediydi. Evet, sanırım bizim o dönemlerdeki yaşlarımızda olan gençlik, altında pijamasıyla parkta bebe sallayan bu teyzelerin vaktiyle Dio'ya, Opeth'e kafa sallamış olabileceklerini düşünmüyorlar. Zalimsin zaman.