110307

Evet, bademciklerim yine sismislerdi ancak tutturdum ünlü bir türk müzisyenimizin konserine gidecegim diye. Taktim koluma iyi aile cocugu gorunumlu temiz yuzlu birini, gittim konsere.

Epeyce 14-16 yas arasi cocuk gelmesini bekliyordum ama bu kadar da beklemiyordum acikcasi. Itismeler, kakismalar, tam lise ortaokul tenefüsleri gibi. Zaten sagimda dersane muhabbeti, solumda okul muhabbeti. Her veledin elinde bir sigara. Sigara sagliga zararli bidi bidisi yapmayacagim ama su anda elimin ustunde kocaman bir sigara yanigi var. Izninizle nasil oldugunu anlatacagim;

Kenarda bir yerlerde oturuyorduk. Arkadan ucan bir sigara geldi, elimin üstünde sekti ve hop, sweatshirt ve cantalarinin durdugu bir yiginin icine düstü. Ben elimin derdine düstüm tabi. Neden sonra öndeki yigina bakinca duman ciktigini gordum.

Sagimdakilere sordum bunlar sizin mi, solumdakilere, önümdekilere.. Ses yok. Sonra daha evvel sordugum bir velet “aa evet ya bizim bunlar, nolmus ki” dedi. Duman cikiyor görmüyor musun, dedim. Velet sadece esyalarini kenara cekti. Baktim bir sure sonra duman kesildi, sanirim yanabilecegi kadar yandi ve söndü.

Ancak eger orasi bir tutussaydi ve akabinde yangin ciksaydi en az bir ikibin kisi yanardi tahminimce. Bunlarin bir cogunu da “aa suna bak heryer kirmizi ve sicak. ne enterasan” diyen sarhos 16- cocuklar olusturuyor olurdu.

Ve birsey daha, elbiseme sakiz yapistiran veletler, büyüyün biraz, biz bunlari ilkokulda yapiyorduk. Gercekten böyle sacma seylerden keyif alabilecek kadar embesil misiniz? demek istiyorum.

Konser cikisinda disarisini da görmeliydiniz. Ana baba günü. Resmen veli toplantisi kivaminda. İcerideki her iki kisiye bir ebeveyn duserdi tahminimce.

Konsere, bu turk muzisyenini hic canli izlemedigim icin gitmistim. Simdi sadece umarim Hayko‘yu seven kitle de böyle degildir zira onu da canli izleyemedim diyorum.

Hayko Cepkin ~ Son Kez

040307

Cocuklarla staj yapmanin iyi bir yani, prospektif bir bakis acisi kazanmaniz. Yani klinige soylece bir goz gezdirerek, Turkiyenin 30 yil sonraki halini kestirebiliyorsunuz.

Bir baska iyi yan ise, cocuklarla nasil basedebileceginizi ogrenmeniz. Cocuklar ne yaparsaniz yapin, mutlaka aglayacak bir sebep buluyorlar. Koltuk cok rahatsiz, aletler cok ses cikariyor, islem cok uzun suruyor, igne cok can yakiyor… Onlara gore. Aslinda bir cok yetiskinde de benzer sorunlarla karsilasabiliyorsunuz. Cocuklarin avantaji ise, onlara “ne oldu sekerim? canini cok mu yaktim?” diye sormak yerine “yedi kere sekiz” diye sordugunuz anda, kafalarinin baska yone kaymasiyla herseyi unutmalari.

Bu yontemi istisnasiz tum cocuklarda uyguladim. Ücüncü sinif ve uzeri olan butun cocuklara yedi kere sekizi soruyorum. (Minimum ücüncü maksimum orta ikinci sinif) 10 cocuktan ancak 1 tanesi dogru cevap veriyor, o da en azindan bir 20 saniye ve parmaklarla yapilan uzunca islemler sonrasinda.

Gecenlerde igne yaptigim ve bu sirada aglamaya baslayip durmayan dokuz yasinda bir kiz cocuguna bunu sorunca “sadece beslere kadar biliyorum” dedi. “Tamam sana dokuzlari da ogretecegim cok kolay bir yolla” dedim. On parmagini ac, 9 kere 2 deyince 2nci parmagini kapatacaksin, bir tarafta 1 digerinde 8 kaliyor; yani 18… diye uzun uzun anlattim. Birkac tane de ornek yaptik beraber.

Her “ah uh” yaptiginda durup birseyler sordum; 9 kere 5, 9 kere 7… Hatta 9 kere 9u bile yaptik sayin okurlar.

Tam cürügü temizlemeye yakin, pamugun acittigindan sikayet edip ah’layinca “hadi simdi 6 kere 9u soyle” dedim. Cevap?
“Ama bana 6lari ogretmedin ki…”

Gelecek guvenli ellerde.

Daft Punk ~ Technologic